Zomers rondje Kwade Hoek.

We zijn weer thuis. Terug van onze fietstocht naar Santiago de Compostella. Weken zijn nodig om vanuit hier er naartoe te fietsen. Het vliegtuig bracht ons in enkele uren weer thuis in ons eigen landje. Het was een onvergetelijke tocht. Het is te lezen en te zien op freekenannekeonderweg.
Mijn lijf is dan wel hier, maar toch heeft mijn hoofd meer tijd nodig om hier weer te ‘landen.’
Gelukkig is de zomer nog niet voorbij. Het is mooi weer en thuis in ons land valt veel te genieten.

Aan dit alles denk ik als we het smalle pad bij de Kwade Hoek oplopen. Heerlijk, we kunnen een paar weekjes in ons huisje in Goedereede zijn, hoe zou de Kwade Hoek er nu in de zomer uitzien? “Het is te lang geleden dat we hier waren”, denk ik bij mezelf. We lopen omhoog en daar waar het pad op het hoogste punt is moet ik altijd wel even naar het mooie uitzicht kijken. In de verte zie ik de open duinenrij waar de zee binnen kan stromen. De zee, het blauwe water en de schepen in de verte, het blijft me trekken.

Wandelpad in de duinen van “de Kwade Hoek” bij Goeree.

We slaan rechtsaf, lopen over het groene graspad dat in de herfst door springvloed onder water komt te staan. Nu is het pad droog. Het is muisstil, geen mens te bekennen, en toch is het hoogzomer, vakantie tijd. Ik hoor een vogel zingen, welke vogel zou dat zijn? Verbaasd kijk ik om me heen. Wat zijn de struiken, grassen en bloemen hoog gegroeid! Het groene graspad is gemaaid. We lopen over een tapijt van zacht gemaaid gras, naast ons wiegen de grassen, wilde bloemen en struiken met de wind mee. Het pad kronkelt, heeft veel bochten, de hoge bloemen en struiken naast me geven luwte en spanning. Wat zal er na die bocht te zien zijn? Overal rondom is het mooi, steeds weer verbaas ik me over de kleuren en de bloemen die ik zie. Koninginnekruid, het gele heelblaadje, rode ogentroost, de bitterling en het duizendblad, het lijkt alsof ze allemaal de mooiste willen zijn. Maar wat mij het meest in het oog springt is toch wel de feestelijk uitbundige bloeier, de lila heemst. Fantastisch, wat een prachtige zomer bloeier is deze feestelijke bloem.

Vlakbij de zoute zee zien we nu een bloemenzee.

Ik wacht op Freek die foto’s en een film van dit moois maakt. Ik zit in het zonnetje zomaar op de grond en kijk, luister en geniet van deze plek. We lopen verder. Op het eind, bij de kromming van de bocht gaan we rechtdoor. Dat mag want het is nu niet de tijd van het broedseizoen. We komen nu dichtbij de heldere kreek, de grond is nat, zo nat dat we natte voeten krijgen. Dit is een laarzenpad, we gaan terug en wandelen verder over ons bekende mooie pad naar het witte strand en de beginnende duintjes. Ik zie lamsoor en zeekraal, wat mooi! De paarse zeeaster bloeit. We lopen een stukje over het strand. In de verte zie ik de masten van een zeilschip dat a.h.w. zachtjes aan komt glijden. We lopen nu langs het open gedeelte waar de zee vrij spel heeft om binnen de duinen te komen. Het water geeft rimpels, de wolken en luchten spiegelen zich in het water. We zijn weer terug bij het eind van het pad dat helemaal onder water staat.

Zeedistel en bij.

De zon strijkt mild over de duinen, het zand en over alles wat hier bloeit. Ik hoor de golven van de zee, enkele meeuwen krijsen en verder is het helemaal stil. Ineens zien we hem weer, de zeldzaam mooie grijs lila blauwe zeedistel, wat is hij spetterend mooi! We lopen terug en onderweg pluk ik als herinnering een takje heemst, koninginnekruid, paarse klaver, het gele heelbloempje en het duizendblad. Die neem ik mee, zo heb ik de Kwade Hoek dichtbij in huis!

Van deze wandeling hebben we een kort filmpje gemaakt, klik hier op

Een heel breed strand.