Kamperen bij boer Peter op Walcheren.

Voor het mooie weer hoeven we nu niet naar Spanje te rijden”, hoor ik mijn buurvrouw op de camping  zeggen. En het is zo, zomaar genieten we van een extra vakantie op zonovergoten Walcheren. Wakker worden door vogelgezang, koffie drinken in het zonnetje met een verfrissend windje en plannen maken voor de dag, wat wil je nog meer? “Oma, kom je me duwen?” Sara en Lizzie roepen me . Je kleinkinderen zien spelen, schommelen en springen op de trampoline, is genieten. Voor kinderen is deze camping ook een heerlijk oord. Ze mogen bij boer Peter op de tractor zitten. Ik zie vele blonde stralende koppies op de tractor voorbijgaan. Grote balen ingekuild gras worden gehaald en keurig op een rij neergelegd. Al dat schommelen en rijden op die tractor kan slaapverwekkend zijn. Twee prachtige broertjes die sprekend op elkaar lijken vallen dommelend in slaap, is dat niet heerlijk?

Vannacht werd ik wakker door geluid van windstoten, lichtflitsen en onweer. Maar vandaag, 29 mei is het opnieuw prachtig weer met zon en lichte bewolking. De rust is weergekeerd, veel gasten zijn vertrokken, stilte op Boerderijcamping De Oosthoek, waar een enkel wild konijntje me aankijkt. Gisterochtend vroeg is er een kalfje geboren, alle kinderen van de camping waren erbij. Boer Peter heeft bij iedereen aangeklopt, is dat niet fantastisch? Op welke camping vind je nu zoiets? Zo’n pure gebeurtenis is voor jong en oud onvergetelijk. Het is een wonder, een klein zwart kalfje ligt in het stro.

We stappen op de fiets, rijden door de groene polder met uitzicht op de verre duinen naar Zoutelande. In het bos richting Dishoek komen we niemand tegen. Mild zonlicht schijnt door het bos. Wat een verschil met het afgelopen weekend! Rust en nog eens rust. We zetten de fietsen op slot en klimmen de vele trappen bij de hoge duinen op.

Uitzicht op de duinen en strand bij Dishoek. Aan de overkant zien we Zeeuws Vlaanderen.

In de verte zien we Vlissingen liggen, de boulevard met zijn typerende gebouwen. Diep beneden ons liggen vakantiehuizen verstopt in groene bossen. Dit is echt wel de moeite van het klimmen waard, aan de andere kant hebben we een prachtig uitzicht naar strand, zee en voorbij varende schepen, het is een verrassing. We lopen verder omhoog en verbazen ons over al dit moois. Met dit mooie heldere weer zien we links van ons Zeeuws Vlaanderen liggen en rechts is duidelijk Schouwen Duiveland te zien. Dichtbij zie ik wuivend helmgras, een blauwe zee en spierwit zandstrand alsof het sneeuw is, bruin geblakerde badgasten en felgekleurde strandhuisjes. De lange rij strandhuisjes blikkeren in de zon, ik lees namen als Adriaanse, Dingemanse en nog veel meer. Wat zijn deze duinen ontzettend hoog, zo mooi! Vroeger liepen we hier het lange-afstand pad “het Deltapad” . Nu lopen we er weer, we lopen een eindje verder en steeds weer genieten we van het uitzicht. Maar we moeten weer terug naar de fietsen.

Even een sigaret opsteken op de Boulevard van Vlissingen? Dat valt niet mee, want het waait er altijd.
(Beeldend kunstenaar Herman Bisschop)

We fietsen verder door de duinen met uitzicht op zee en we rijden zo ongemerkt de boulevard van Vlissingen op. Vlissingen, ook al zo bijzonder sfeervol. De kleurige hotels en huizen, de mooie mysterieuze standbeelden aan de kant. Ik moet er wel voor stoppen en er even naar kijken, het beeld van de man die last heeft van de wind. Hij probeert zijn sigaret aan te steken achter zijn jas, het volgende beeld van de vrouw die starend op zee op haar man wacht, of de student van de Zeevaartschool die dromerig naar zee kijkt.. We zien het hoge standbeeld van Michiel de Ruyter.
Jaren terug waren we hier toen het groot feest was.

De terrassen bij het Bellamypark in Vlissingen hebben Mediterrane trekjes.

We rijden naar beneden het centrum in naar de St Jacobuskerk. Op een bord lezen we dat het nog 2486 kilometer fietsen is naar Santiago de Compostella! Oei, ik krijg heimwee naar vorig jaar toen wij er naartoe fietsten. Vlissingen met zijn haven, boulevard , zee en centrum is bijzonder sfeervol. We fietsen terug, langs kleurige strandhuisjes achter het hoge groene duin waar je slapend de branding kan horen, wie droomt hier niet van?

Strandhuisjes en op de achtergrond de flats op de boulevard van Vlissingen.

De volgende dag is het bewolkt met een flink windje. We gaan naar Middelburg. Op de markt bewonderen we het stadhuis met zijn rood-witte luiken , torentjes en vijfentwintig beelden van Zeeuwse graven en gravinnen. Het heeft een toren en een carillon dat mooi klinkt. We lopen verder naar de Abdij met zijn toren de Lange Jan van 90 meter hoog en de twee kerken de Nieuwe Kerk en de Koorkerk. In de kloostertuin geuren allerlei kruiden.
In de Tweede Wereldoorlog is hier enorm veel verwoest, er was een grote brand, alles lag in puin. Na de oorlog moest de hele binnenstad opnieuw opgebouwd worden. Het is goed te zien dat Middelburg een vestingstad is met zijn groene wallen, het is een mooie wandeling terug naar de auto. We lopen langs de Joodse Begraafplaats met daarnaast een bijbehorend gebouwtje met Hebreeuwse tekens er op. Eens vonden hier rituele reinigingen plaats. Plotseling hoor ik een doffe klap. Ik kijk om me heen en zie vlakbij me op straat een fiets liggen met iemand er onder. Ach, daar ligt een oude vrouw op de grond. We tillen de zware elektrische fiets van haar af en helpen haar voorzichtig omhoog. Een bleek gezicht kijkt me aan, bloed op het gezicht. “Dat me dit nu weer moet gebeuren”, horen we haar zeggen. Gelukkig heeft ze enkel wat schaafwondjes, we brengen haar naar huis en rijden weer terug naar de camping. We zijn gevraagd om fietsbegeleider te worden bij fietsvakanties van EffeWeg.nl Is dit vast een voorproefje voor dat vrijwilligerswerk?

Detail van het stadhuis Middelburg, prachtig Vlaams-Brabantse gotiek.

Vandaag bij het wakker worden zie ik blauwe lucht, de zon schijnt, het is prachtig weer. We hebben nog een paar dagen op deze heerlijk rustige camping en dan is deze extra vakantie voorbij. Eerst Koffie drinken in het zonnetje bij het geluid van de ratel populieren, lekker lezen, het is allemaal pure luxe en genieten! Dit simpele leven moet wel gezond zijn. Ik doe een was in het ruime sanitair gebouw. Er staat een centrifuge en al snel hangt dit alles te drogen aan de lijn van de buren.

De hoge duinen bij Zoutelande. We zien in de verte de vuurtoren van Westkapelle.

We gaan een lange strand- en duinwandeling maken. Bij Zoutelande klimmen we langs een geheim paadje achter hotel Zomerlust omhoog. We komen bij de bunkers uit. Dit pad is zo prachtig mooi, we lopen een heel eind tot Vlissingen. Het is hoog klimmen maar we worden beloond met de meest mooie uitzichten op zee. We horen geluid van de voorbij varende grote schepen, het is een prachtig gezicht. Ik zie bloeiend duinroos en mooie grassen. We lopen verder de hoge trappen af met wel 150 treden naar het strand, het lijkt wel alsof we van een toren naar beneden gaan! Het loopt hier lekker op de houten vlonders die langs deze hele kustlijn gelegd zijn. In de verte loopt een vrouw met een rugtas. We maken een praatje met elkaar. Ze is aan het oefenen omdat ze binnenkort van Porto naar Santiago gaat lopen. “Fantastisch, zeg ik. Dan gaat u een heerlijke tijd tegemoet.”

Mensen zitten te genieten voor de kleurige strandhuisjes. Ik groet een vrouw die voor wel een bijzonder mooi strandhuisje ‘Het Bokvisje’ zit. “U mag wel even komen kijken hoor , hoe dit huisje van binnen is, zegt ze. In dit strandhuisje is gas, licht en water. Het is ruim en er kunnen wel 9 personen in slapen.” ‘Een droomhuisje is zoiets’, denk ik als ik verder loop.

Wordt er wel wat gevangen bij Westkapelle?

Het wordt al later, de zon is bijna onder en nog steeds is het heerlijk aan het strand. We lopen stevig al maar door, terug naar de auto. Als we weer op de camping komen wenkt iemand me naar de stallen toe. “Kom kijken, er is zopas een kalfje geboren. Boer Peter verwachtte dit kalfje pas met Pinksteren als er veel gasten zijn maar het is nu al geboren. De koe heeft het helemaal zelf gedaan, de boer hoefde niet te helpen, is het niet prachtig?” We zien een nog nat bruin kalfje. De koe kijkt nog een beetje duf en likt het kalfje droog dat wankel op zijn pootjes staat. Wat is dit weer mooi thuiskomen op deze boerderijcamping. De grootst luxe camping met de meest mogelijke sterren wint het niet boven deze puur natuur camping!

Moeder koe likt het kalfje droog. 

Deze extra vakantie zit er bijna op. In gedachten neem ik al afscheid van Walcheren met zijn zon, zee, strand, bos en polders. We fietsen met een omweg over lange wegen met windsingels naar Veere. We komen niemand tegen, het is muisstil.  Ik hoor vogels in de lucht, fazanten met hun schorre roep schieten weg in het land. In Veere is bedrijvigheid. Grote school klassen lopen in een lange rij door de straten. Kinderen met papieren in de hand vullen vragen in. Bij het diep blauwe meer zitten vele toeristen te genieten in de zon. Geklingel van de masten van grote plezierboten geven dit alles een vrolijk beeld. We lopen de Grote Kerk van Veere met zijn bewogen geschiedenis in. Wat een enorm groot gebouw is dit! Je kunt zien dat deze kerk voor heel veel doeleinden is gebruikt, maar gelukkig staat het gebouw er nog! Veere is een pracht stadje met zijn museum, straatjes, winkeltjes en haven. Wij eten een ijsje en fietsen over Vrouwenpolder en Oranjezon bij Oostkapelle terug, een mooie route.

De geschiedenis van de kerk en toren in Veere is nog goed te zien. De kerk was verbouwd tot ziekenhuis en inrichting voor landlopers.

Onze vakantie zit er op. We nemen afscheid van Willemien en boer Peter die zelfs helpt met het vastkoppelen van de caravan, zoiets hebben we nog nooit meegemaakt.  Twee mensen zwaaien ons uit. Hier winnen de sterren van de meest grote luxe campings het niet boven deze camping.  Hier telt enkel rust, ruimte en puur natuur, het doet je terug verlangen..